5,079
edits
Changes
no edit summary
{{data|21 października 2019}}
{{Z wizytą w Soplicowie}}
| nazwisko = Jarosińska
| imię = Izabela
| rok = 1994
| strony = 206
}}; cyt wquoted in: {{Cyt
| tytuł = Teksty Drugie: Teoria literatury, krytyka, interpretacja
| nazwisko r = Bąbel
| wolumin = 6
| strony = 165
}}</ref> Co I will write about the title of this book in a different post. For now, it suffices to konkretnie była za książka, napiszę kiedyś w osobnym wpisie. Dziś wystarczy powiedziećsay that, że pragnieniasadly, by wystawić ów staropolskothe poet never fulfilled his dream of hosting an Old Polish-litewski bankiet, Mickiewiczowi niestety nigdy nie udało się zrealizować. Wyobrażenia o tej uczcie przelał za Lithuanian feast and had to na karty contend with only a literary realization of his culinary fantasy by imagining the banquet on the pages of ''Pana TadeuszaPan Tadeusz'' i tą właśnie poetycką realizacją swych fantazji kulinarnych musiał się zadowolić.
Opis owego starodawnego „obiadu polskiego” znalazł się w księgach XI i XII ''Pana Tadeusza''. Natomiast we wcześniejszych księgach poematu mamy do czynienia z opisem posiłków bardziej współczesnych poecie – takich, jakie Mickiewicz mógł pamiętać z własnej młodości w dawnym Wielkim Księstwie Litewskim (które, przypomnijmy, obejmowało terytorium nie tylko dzisiejszej Republiki Litewskiej, ale i znacznie większej Białorusi). Ale coś, co dla Mickiewicza było zwykłą, codzienną kuchnią „kraju lat dziecinnych”, dla nas jest już zapomnianą kuchnią staropolską – czyli tym samym, czym dla niego była kuchnia opisana w tak hołubionym przez niego zbiorze dawnych przepisów. I podobnie jak Mickiewicz fantazjował sobie o odtworzeniu staropolskiej uczty, tak i ja chciałbym podzielić się tu moim wyobrażeniem soplicowskiej wieczerzy. Być może ktoś kiedyś przygotuje ją naprawdę według jadłospisu, który tu zaproponuję; ale póki co, poprzestańmy głównie na imaginacji.