5,079
edits
Changes
Jump to navigation
Jump to search
Tułając się po EuropieThis is another post in a series about food in ''Pan Tadeusz'', the Polish national epic by Adam Mickiewicz woził w swej podróżnej biblioteczce „starą obdartą książkę” kucharską. While wandering around Europe after his exile from Poland, którą czytywał od czasu do czasu „z wielką przyjemnością”Mickiewicz always kept in his traveling library an "old, marząc o tymworn cookbook", by kiedyś „podług starożytnych przepisów” „wyprawić czysto polskowhich he would read from time to time "with great pleasure", hoping to one day give a "truly Polish-litewską” ucztęLithuanian banquet" according to "the ancient recipes".<ref>Cytowane fragmenty z listu Antoniego Edwarda OdyńcaExcerpts quoted from a letter by Antoni Edward Odyniec, przyjaciela i towarzysza podróży MickiewiczaMickiewicz's travel companion, z dated 28 kwietnia 1830nbsp;r.; cyt. wApril 1830, quoted in: {{Cyt
no edit summary
{{data|21 października 2019}}
{{Z wizytą w Soplicowie}}
| nazwisko = Jarosińska
| imię = Izabela
| rok = 1994
| strony = 206
}}; cyt wquoted in: {{Cyt
| tytuł = Teksty Drugie: Teoria literatury, krytyka, interpretacja
| nazwisko r = Bąbel
| wolumin = 6
| strony = 165
}}</ref> Co I will write about the title of this book in a different post. For now, it suffices to konkretnie była za książka, napiszę kiedyś w osobnym wpisie. Dziś wystarczy powiedziećsay that, że pragnieniasadly, by wystawić ów staropolskothe poet never fulfilled his dream of hosting an Old Polish-litewski bankiet, Mickiewiczowi niestety nigdy nie udało się zrealizować. Wyobrażenia o tej uczcie przelał za Lithuanian feast and had to na karty contend with only a literary realization of his culinary fantasy by imagining the banquet on the pages of ''Pana TadeuszaPan Tadeusz'' i tą właśnie poetycką realizacją swych fantazji kulinarnych musiał się zadowolić.
Opis owego starodawnego „obiadu polskiego” znalazł się w księgach XI i XII ''Pana Tadeusza''. Natomiast we wcześniejszych księgach poematu mamy do czynienia z opisem posiłków bardziej współczesnych poecie – takich, jakie Mickiewicz mógł pamiętać z własnej młodości w dawnym Wielkim Księstwie Litewskim (które, przypomnijmy, obejmowało terytorium nie tylko dzisiejszej Republiki Litewskiej, ale i znacznie większej Białorusi). Ale coś, co dla Mickiewicza było zwykłą, codzienną kuchnią „kraju lat dziecinnych”, dla nas jest już zapomnianą kuchnią staropolską – czyli tym samym, czym dla niego była kuchnia opisana w tak hołubionym przez niego zbiorze dawnych przepisów. I podobnie jak Mickiewicz fantazjował sobie o odtworzeniu staropolskiej uczty, tak i ja chciałbym podzielić się tu moim wyobrażeniem soplicowskiej wieczerzy. Być może ktoś kiedyś przygotuje ją naprawdę według jadłospisu, który tu zaproponuję; ale póki co, poprzestańmy głównie na imaginacji.
