Changes

{{data|29 March 2019}}

[[File:Restauracja Wierzynek.jpg|thumb|The sign at the entrance to the [http://wierzynek.pl/nasza-legenda/ Wierzynek restaurant] at Rynek Główny 16 (no. 16, Grand Square) in Cracow]]

Okay, but what does it have to do with culinary history? Nothing. That's why we're now going to focus on the other establishment, one which even has the year 1364 written into its logo. Here's what we can read about it in ''1,000 Places to See Before You Die'', a snobbish guidebook to the world's most overpriced hotels, restaurants and other tourist traps:

}}</ref>

So much for Longinus. Unfortunately, historians realized long ago that much of this story is at odds with what you can read in other historical documents, especially in the Cracow cathedral chronicle, the ''Annals of the Holy Cross'' (although these contain errors too, which Longinus merely repeated) and ''The Capture of Alexandria'', an epic poem by Guillaume de Machaut (more about which later). Neither the date, nor the purpose, nor the guestlist of the event turned out to be exactly as the chronicler claimed they were. This is how these discrepancies were summed up at the end of the 19th century by prof. Stanisław Kutrzeba:

{{Cytat

| źródło = S. Kutrzeba, ''Krakowski zjazd monarchów, czyli uczta u&nbsp;Wierzynka,'', p. 53, own translation

| oryg = Trzeźwa krytyka historyczna nie bardzo wierzy Długoszowi, który nieraz wiąże ze sobą fakty odrębne, szuka między nimi związku, choć go nie było, wreszcie upiększa i&nbsp;ozdabia opowiadanie nie tylko stylistycznymi dodatkami. Tak i&nbsp;ten piękny obraz walki o&nbsp;sławę siostry i&nbsp;zaślubin wnuki królewskiej nie ostał się przed skalpelem krytyki. Drobne początkowo wątpliwości doprowadziły do tego, iż prawie na szczątki rozbito gmach sklejony sztucznie przez Długosza.}}

In December of the same year Bolko the Small arrived in Cracow, so that he and King Casimir could finally adjudicate on the dispute between Charles and Louis. It's possible that King Valdemar IV of Denmark (not Sigismund, as Longinus writes) was in town at the same time on unrelated business.

<!--

Co do samego Wierzynka, to Długosz niestety nie podaje jego imienia, a&nbsp;tylko nazwisko. W&nbsp;istocie żyła przez wieki w&nbsp;Krakowie taka rodzina kupiecka, jedna z&nbsp;zamożniejszych i&nbsp;bardziej wpływowych w&nbsp;mieście. Jej protoplastą był Mikołaj Wierzynek, który na początku XIV&nbsp;w. przyimigrował do Krakowa z&nbsp;Nadrenii. No i&nbsp;oczywiście nie nazywał się Mikołaj Wierzynek, tylko Nikolaus Wirsing; dopiero z czasem jego potomkowie spolszczyli to nazwisko. W&nbsp;Krakowie był radnym, później służył jako wójt Wieliczki, a&nbsp;wreszcie został mianowany stolnikiem sandomierskim – co nie znaczy, że nakrywał do królewskiego stołu, kiedy król bawił w&nbsp;Sandomierzu. Ten urząd był już wtedy czysto tytularny, a&nbsp;co więcej, zarezerwowany dla szlachty. W&nbsp;jaki sposób kupiec z&nbsp;Nadrenii stał się polskim szlachcicem? Tego nie wiadomo, ale możliwości były w&nbsp;zasadzie trzy: nadanie szlachectwa, indygenat (czyli uznanie szlachectwa cudzoziemskiego) oraz oszustwo. W&nbsp;każdym razie był to człowiek majętny, wysoko postawiony i&nbsp;cieszący się sporym zaufaniem ze strony króla – a&nbsp;więc idealny kandydat na organizatora wielkiej uczty, która miała olśnić cesarza i&nbsp;innych monarchów europejskich, rozsławiając tym samym królestwo Kazimierza Wielkiego, które właśnie debiutowało jako poważny gracz na arenie międzynarodowej.