Open main menu

Changes

A Royal Banquet in Cracow

200 bytes removed, 17:32, 30 March 2019
The only historical source that mentions the banquet at Wierzynek's are the ''Annals of the Glorious Kingdom of Poland'' by Jan Długosz, also known by his Latinized name, Joannes Longinus. According to his account, the whole story started when Charles of Luxembourg, emperor of the Holy Roman Empire and king of Bohemia (a kingdom roughly corresponding to the modern-day Czech Republic) was receiving envoys from Hungary and said something very offensive about King Louis of Hungary's mom. It led, obviously, to a major diplomatic crisis. Louis, together with Duke Rudolph Habsburg of Austria (who also had his differences with the emperor and, incidentally, his father-in-law), was getting ready for war. This is when Pope Urban V decided it was enough that Western Europe, recently ravaged by a pandemic of bubonic plague, was already being plunged into a bloody conflict (which would later come to be known as the Hundred Years' War). Having rulers of the relatively stable and quickly developing Central Europe at each other's throats would be too much. Which is why he dispatched his nuncio, Peter of Volterra, to try and calm them down. The nuncio did a great job -- he managed to prevent hostilities and to convince the wrangling monarchs to settle their argument through arbitration. It was agreed there would be two adjudicators: one was Duke Bolko the Small of Schweidnitz, the last sovereign ruler in Silesia and uncle of the emperor's recently deceased third wife. The other was King Casimir of Poland, brother of the Hungarian queen mother whose honour had been besmirched.
The nuncio also engaged in matchmaking and arranged the marriage of the recently freshly widowed emperor with Casimir's granddaughter, Duchess Elizabeth of Stolp, Pomerania. The wedding was held in Cracow. According to Longinus, people invited by King Casimir included -- apart from the young bride (and her family) and the not-so-young groom (and his family) -- King Louis of Hungary, King Sigismund of Denmark, King Peter of Cyprus, Duke Bolko the Small of Schweidnitz, Duke Otto V of Bavaria, Duke Semovit of Masovia, Duke Vladislav II of Opole etc. The wedding reception lasted twenty days, during which barrels of wine were put out in the streets for the common folk, while the royals and lords enjoyed tournaments, dances and banquets. The festivites were overseen -- again, according to Longinus -- by a certain Wierzynek, "a councillor of Cracow, native of the Rhineland" and "manager of the royal treasury". He held one of the banquets in his own home, where -- in gratitude for "unspeakable benevolence" -- he seated King Casimir (and not the emperor!) in the place of honour and showered him with presents that were worth more than the new empress's dowry.<ref>{{Cyt
| nazwisko = Długosz
| imię = Jan
}}</ref>
So much for Longinus. Unfortunately, historians have realized long realized ago that much of this story is at odds with what you can read in other historical documents, especially in the Cracow cathedral chronicle, the ''Annals of the Holy Cross'' (although these contain errors too, which Longinus merely repeated) and ''The Capture of Alexandria'', an epic poem by Guillaume de Machaut (more about which later). Neither the date, nor the purpose, nor the guestlist of the event turned out to be exactly as the chronicler claimed they were. This is how these discrepancies were summed up at the end of the 19th century by prof. Stanisław Kutrzeba:
{{Cytat
| Clear-headed historical criticism does not fully trust Longinus, who tends to combine separate facts, looks for relationships among them where there weren't any and embellishes his account with more than just stylistic additions. Neither did the beautiful story of a king's fight for his sister's honour and of his granddaughter's wedding survive the scalpel of critique. Doubts, minor at first, eventually dismantled almost entirely the structure which Longinus had skillfully pieced together.
| źródło = S. Kutrzeba, ''Krakowski zjazd monarchów, czyli uczta u&nbsp;Wierzynka,'', p. 53, own translation
| oryg = Trzeźwa krytyka historyczna nie bardzo wierzy Długoszowi, który nieraz wiąże ze sobą fakty odrębne, szuka między nimi związku, choć go nie było, wreszcie upiększa i&nbsp;ozdabia opowiadanie nie tylko stylistycznymi dodatkami. Tak i&nbsp;ten piękny obraz walki o&nbsp;sławę siostry i&nbsp;zaślubin wnuki królewskiej nie ostał się przed skalpelem krytyki. Drobne początkowo wątpliwości doprowadziły do tego, iż prawie na szczątki rozbito gmach sklejony sztucznie przez Długosza.}}
[[File:Busta Alzbeta Pomoranska.jpg|thumb|170px|Empress Elizabeth's bust in Saint Vitus' Cathedral in Prague (ca. 1380)]]
<!--Wychodzi bowiem na toAs it happens, że słynny krakowski kronikarzthe great Cracovian chronicler, pisząc sto lat po opisywanych wydarzeniachwriting a century after the actual events, połączył w&nbsp;jeden wielki zjazd co najmniej trzy różne spotkania monarchów, które odbyły się w&nbsp;Krakowie w&nbsp;latach combined at least three separate mettings of Central European monarchs which took place in Cracow in the years 1363–1364into one big congress. Najpierw, w&nbsp;maju First there was the imperial wedding in May 1363&nbsp;r.Louis wasn't there as he hadn't yet reconciled with the emperor, miało miejsce huczne wesele Elżbiety i&nbsp;Karola. Nie było na nim ani Ludwika, który jeszcze nie był pogodził się z&nbsp;cesarzem, ani królów Danii i&nbsp;Cypru, bo nie mieli po conor had the kings of Denmark and Cyprus any reason to attend. Były za to niewątpliwie rodziny państwa młodych i&nbsp;można się tam domyślić również osóbThe bride and groom's families were certainly there, których źródła nie wymieniająso we can presume the presence of some people not mentioned in the sources, np. margrabiego morawskiego Jana Henrykasuch as the emperor's brother John Henry, brata cesarzaMargrave of Moravia, czy też Kaźka Słupskiegoor Casimir of Stolp, brata panny młodej i&nbsp;ulubionego wnuka króla KazimierzaKing Casimir's favourite grandson.
W grudniu tego samego roku do Krakowa przyjechał In December of the same year Bolko Małythe Small arrived in Cracow, żeby wspólnie z&nbsp;Kazimierzem, jako arbitrzy, ostatecznie rozstrzygnąć spór Karola z&nbsp;Ludwikiemso that he and King Casimir could finally adjudicate on the dispute between Charles and Louis. Możliwe, że właśnie wtedy do Krakowa przyjechał też król duński Waldemar It's possible that King Valdemar IV of Denmark (a nie Zygmuntnot Sigismund, jak podaje Długoszas Longinus writes), ale w&nbsp;innej sprawiewas in town at the same time on unrelated business.
Wreszcie we wrześniu Finally, in September 1364&nbsp;r. do Krakowa przyjechał znowu cesarz Karol oraz król Ludwik, żeby zgodnie z&nbsp;wynikiem arbitrażu pojednać się i&nbsp;przysiądz sobie przyjaźńEmperor Charles and King Louis convened in Cracow to reconcile and swear friendship to each other, as mandated by Casimir and Bolko's arbitration. Ten zjazd był już czysto politycznyThis was a purely political gathering, not a&nbsp;nie rodzinnyfamily event, więc już pewnie bez kobietso most likely without women. Ponadto znów był tam Bolko jako jeden z&nbsp;sędziówOther participants may have included the dukes of Austria, być może również książęta austriaccy jako pozostałe strony sporuas parties to the dispute, inni wspomniani już książęta oraz – dość przypadkowo – król cypryjski Piotr Luzynianother aforementioned dukes and -- quite coincidentally -- King Peter of Cyprus.
<!--
Przy tym nieco egzotycznym władcy chwilę się zatrzymamy, bo to ciekawa historia. Królestwo Cypru powstało po tym, jak krzyżowcy pod wodzą króla Ryszarda Lwie Serce zdobyli tę chrześcijańską wprawdzie, ale strategicznie położoną, wyspę. Panowali tam katoliccy królowie z&nbsp;wywodzącej się z&nbsp;Francji dynastii Luzynianów. Wojowali przeważnie z&nbsp;równie katolicką Genuą, ale ze względów propagandowych głosili potrzebę walki z&nbsp;Arabami i&nbsp;Turkami. I&nbsp;tak, w&nbsp;1362&nbsp;r., król Piotr wyruszył w&nbsp;''tournée'' po Europie, aby zebrać chętnych i&nbsp;środki finansowe na kolejną krucjatę przeciwko niewiernym. Przejechał przez Włochy, Francję, dzisiejszą Belgię, Anglię i&nbsp;Niemcy. Zebrał sporo kasy, ale po drodze go okradli, więc musiał zacząć zbiórkę od początku. Wreszcie dotarł do Pragi, na dwór cesarza Karola, który zaproponował mu, że zabierze go na wielki zjazd monarchów do Krakowa, dokąd właśnie się wybiera, i&nbsp;tam będzie mógł propagować swoją krucjatę. Po latach owe peregrynacje króla Piotra, jak i&nbsp;samą krucjatę przeciwko Egiptowi, opisał de Machault w&nbsp;''Zdobyciu Aleksandrii''.