[[File:Przypkowscy.jpg|thumb|upright=.9|Tadeusz Przypkowski (1905–1977) – w fotelu pod portretem swojego ojca, Feliksa Przypkowskiego (1872–1951). Z prawej strony stoi jego syn, Piotr Maciej Przypkowski (ur. 1947), a po lewej – wnuk, Jan Aleksander Przypkowski (ur. 1973), obecny dyrektor Muzeum im. Przypkowskich.]]
W In 1962 r. , Przypkowski donated the sundial collection to the People's Republic of Poland, thus creating the State Przypkowski podarował rodzinną kolekcję zegarów słonecznych państwuFamily Museum in Jędrzejów. Powstało w ten sposób Państwowe Muzeum imIt may very well have been a preëmptive move to avoid forced nationalization. Przypkowskich w Jędrzejowie. MożliweThis way, że był Przypkowski gained access to krok uprzedzający; w ten sposób uniknął public funding, while keeping actual control over the collection in the hands of Przypkowski przymusowej nacjonalizacji i uzyskał dostęp do państwowych dotacjifamily, a równocześnie faktyczna kontrola nad muzeum pozostała w rękach rodziny Przypkowskich, gdzie stanowisko dyrektora przechodzi z ojca na syna where the post of the museum director is passed from father to son (obecnie już w trzecim pokoleniucurrently in the third generation). Był to jeden z wielu przykładów na toIt's just one of many examples proving that, że mimo swego sarmackiego styluhis old Polish charm notwithstanding, Tadeusz Przypkowski był też obdarzony odpowiednią dozą sprytu, zaradności i polskiego zmysłu kombinowania, by odnaleźć się w powojennej rzeczywistości Polski Ludowejwas resourceful enough to be capable of making do in the bleak reality of post-war Communist Poland.
Władzę ludową nieustannie zarzucał nowymi pomysłami, których zawsze miał pełną głowę. Wiele z tych pomysłów miało taki rozmach, że nie miały szans na wcielenie w życie, lecz Przypkowski się tym nie zrażał, tylko wymyślał nowe. Jego projekt nowej stylizacji godła państwowego, „orła piastowskiego bez korony”, nie został przyjęty.<ref>{{Cyt