Tak czy siak, przekonanie, iż medycyna humoralna to głównie sposób na wyciąganie kasy od bogatych pacjentów, jest w naszym XVII wieku coraz powszechniejsze. Lekarze hołdujący rzekomo starożytnym autorytetom stali się przedmiotem drwin satyryków i komediantów, z Cervantesem, Shakespeare'em i Molière'em na czele. ''Chory z urojenia'' autorstwa tego ostatniego to chyba najlepszy przykład owego trendu.
<nomobile>[[File:Lekarz i pacjent.jpg|thumb|Lekarz kontra pacjentDoctor vs Patient: wychudzony pacjent trzyma w ręce receptę na moczopędny napar z mniszka lekarskiego oraz na „szpiczasty bulion”an emaciated patient is holding a prescription for diuretic dandelion tea and "pointy bouillon" (i.e., czyli lewatywęenema), patrząc równocześnie na lekarzawhile watching the doctor stuff his face for the patient's money and advise, który obżera się za jego pieniądze i radzi: „rób tak, jak mówię, a nie tak"do as I say, jak robięnot as I do.”"]]</nomobile>
{{ Cytat
| <poem>– {{...}} What does your doctor order you for food?