[[File:Grodziskie reklama.JPG|thumb|upright|"Only Grodziskie beer!" <br />An advertisement from the 1930s.]]
{{ Cytat
| In the year 1620, remembered for the Polish defeat at Țuțora and other great calamities, including the pestilence which ravaged the entire nation, when this terrible disease betided the town of Grodzisk in the Diocese of Poznań and when its inhabitants {{...}} for 40 day days joined in processions and public prayers, they saw a person surrounded by a bright light, rising above the town in heavenly clouds, holding a cross and clad in Benedictine garb. Enlightened by Divine instinct and by Father Andrzej Karsznicki, who had known Bernard well since their school years, they understood that it was a sign from God that the entire town should piously visit the tomb of this Venerable Servant of God in the Lubiń monastery. {{...}} Every year, the thankful town of Grodzisk made a voluntary offering of a keg of beer to the Lubiń monastery and a candle for Bernard's tomb. These offerings continued until the monastery's dissolution in 1835.
| oryg = W roku 1620, pamiętnym klęską Polaków pod Cecorą i innymi nieszczęściami wielkimi, mianowicie morowym powietrzem, grasującym po całym kraju, gdy ta straszna zaraza pustoszyła miasteczko Grodzisk w diecezji poznańskiej, a mieszkańcy jego {{...}} przez 40 dni odbywali procesje i modły publiczne, ujrzeli w czasie procesji osobę otoczoną wielką jasnością, wznoszącą się nad miastem w obłokach niebieskich, z krzyżem w ręku, w ubiorze benedyktyńskim. Instynktem Bożym oświeceni i przez o. Andrzeja Karsznickiego, {{...}} który jako współuczeń z czasów szkolnych znał dobrze Bernarda, przekonali się naocznie, iż to jest znakiem od Boga danym, aby grób tego Wielebnego Sługi Bożego w klasztorze lubińskim całe miasteczko z nabożeństwem nawiedziło. Gdy ślub ten uczynili, niebawem za przyczyną jego morowe powietrze w Grodzisku ustało. {{...}} Z wdzięczności dawało miasto Grodzisk corocznie w dobrowolnej ofierze klasztorowi w Lubiniu beczkę piwa, a świecę do grobu Bernarda. Ofiara ta przetrwała aż do kasacji klasztoru lubińskiego w r. 1835.
| źródło = {{Cyt