Open main menu

Changes

Draft:The Gastronomic Order of Pomiane

No change in size, 12 July
no edit summary
First things first, so let's start with the man who gave the Order of Pomiane its name.
[[File:Edward Pożerski herbu Pomian.jpg|thumb|Edward Pożerski of Clan clan Pomian (1875–1964), gastroenterologist and gastronome]]
He was born in 1875 in Paris in a Polish noble family and his real name was Edward Pożerski.{{czyt|Edward Pożerski}} His parents were refugees who had fled Poland after the failed anti-Russian uprising of 1863. They sent him to a Polish high school in the French capital, where he was raised as a Polish patriot, but fed rather poorly. He would later write in his memoirs that he was hungry most of his youth. The hunger kept him thinking about food so much that once he graduated from school, he chose to study gastrointestinal physiology at the univeristy. He became a doctor of medicine in 1902. By that time he had already worked for a year at the Pasteur Institute, where he would keep doing research on digestive juices for most of his life.
}}</ref> Reguła wzorowana na średniowiecznych zakonach rycerskich, elitarność i&nbsp;sekretność, hierarchia i&nbsp;tytulatura, symbole i&nbsp;rytuały – wszystko to niewątpliwie oddziaływało na wyobraźnię Przypkowskiego, który zapragnął sam powołać podobną organizację, tyle że w&nbsp;dziedzinie gastronomii.
[[File:Herb i Ekslibrys Pomiana.png|thumb|left|Left: armorial achievement of Clan clan Pomian, featuring, in a golden field, a black buffalo head pierced diagonally with a silver sword.<br>Right: Edouard Pożerski de Pomiane's bookplate, designed by Tadeusz Przypkowski.]]
Do współpracy nad tym projektem zwerbował swego znajomego, artystę malarza i&nbsp;grafika, Tadeusza Gronowskiego, znanego chociażby jako autor logotypu {{small|PLL LOT}}. Gronowski zaprojektował odznakę orderową, za wzór biorąc stworzony wcześniej przez Przypkowskiego ekslibrys Edwarda Pożerskiego. Ekslibrys zaś nawiązywał do znaku herbowego Pomian, który przedstawia w&nbsp;polu złotym głowę bawolą czarną (chociaż Długosz pisał, że żubrzą, i&nbsp;do tego, że z&nbsp;kolcem w&nbsp;nozdrzach) przeszytą mieczem srebrnym w&nbsp;skos.<ref>{{Cyt
| nazwisko = Kulikowski